Ορθόδοξες ανθοδέσμες 5

«Πάσχει ἀπό Alzheimer ἀλλά γιά μιά στιγμή ἀναγνωρίζει τήν εγγονή τῆς πού τή φροντίζει καί τῆς λέει “Σ᾽ ἀγαπῶ”!  

Ἐπιμ.: Δ. Ντζαδήμα»(https://www.facebook.com/fractalart.gr).

<>

Μενέλαος Λουντέμης: «Τά ἀγριολουλουδα ἔχουν δύο παραπανίσιες ἀξίες:

Πρώτα, δέν πουλιοῦνται κι ἔπειτα ἐκεῖνος πού τά χαρίζει τά μαζεύει μόνος  του»(Σάν Χάδι, facebook.com).

<>

Babyhamsta: «Ὁ παπποῦς καί ἡ γιαγιά μου εἴχανε τήν 60ή ἐπέτειο γάμου.

 Ὁ παπποῦς μου εἶχε alzheimer. Δέν θυμόταν τά παιδιά του, τό σπίτι του ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο, ἀλλά ὅσο ἄσχημα κι ἄν ἦταν, ὅποτε ἔβλεπε τή γιαγιά μου ἔλεγε “κοίτα τήν ὄμορφη γυναῖκα μου”»(Σάν Χάδι, facebook.com).

<>

Ξένη Τσολακίδου: «Μέ ρώτησαν μιά μέρα τί εἶναι ἀγάπη.

Ἀγάπη εἶναι ὁ παππούς μου, πού ἔχει δυό χειρουργεῖα στά πόδια καί ἔνα μπαλονάκι στήν καρδιά. Ἀλλά σιδερώνει γιά τή γιαγιά μου πού ἔχει πόνους στά χέρια, στά πόδια στή μέση καί εἶναι μαζί 53 χρόνια.

Ἀγάπη εἶναι νά μήν φοβᾶσαι μήν καταπατηθῆ ὁ ἀνδρισμός σου. Σοῦ φτάνει μόνο νά βλέπης τόν ἄνθρωπο πού ἀγαπᾶς νά εἶναι καλά.

Αὐτό εἶναι ἀγάπη.

Σέ εὐχαριστώ παπποῦ πού μοῦ ἔμαθες τί εἶναι ἀγάπη»(Σάν Χάδι, facebook.com).

<>

Η θυσιαστική και με μακαρία υπομονή αγάπη ενός άνδρα για τη γυναίκα του και η επιστροφή της

«Διηγεῖται ὁ Γέροντας Ἰωσήφ ὁ Βατοπαιδινός μία πραγματική ἱστορία, γιά νά μαρτυρηθῆ μέ ζωντάνια ἡ θυσιαστική καί μέ μακαρία ὑπομονή ἀγάπη ἑνός ἀνδρός γιά τή γυναῖκα του, ἕνα παράδειγμα ἀπ᾽ τή μαχητικότητα ἑνός ἡρωϊκοῦ συζύγου, ὄχι κάποια πλασμένη διήγησι πρός διδαχή, ἀλλά μία ἀληθινή ἱστορία πού ἐκτυλίχθηκε στίς μέρες μας. “Εἶναι πολύ συγκλονιστικό”, δηλώνει ἐξαρχής ὁ παπποῦς, ἕνα ἀληθινό παράδειγμα θυσίας, “ἀπ᾽ τά μέσα πού χειρίζονται οἱ πραγματικοί σύζυγοι, γιά νά συγκρατήσουν τήν ἑνότητά τους”. Ὁ Γέροντας ἐκκινεῖ τήν

Orthodox flowers 3

 

 https://theflowersoforthodoxy.blogspot.com

The Flowers of Orthodoxy

Quotes of Saint Gabriela of Leros Island, Greece, Missionary in England, Africa, India, Holy Land etc. (+1992)

Two things are very important… “Love one another,” and “Fear not, only believe.”

We become a reflection of Heaven by saying: ‘Thy will be done on Earth as it is in Heaven’.

 If you have love for all the world, the whole world is beautiful.

If you do not get rid of “No” and “Tomorrow” from your life, you will never get to where the Lord wants you, Who grants you everything. He will give you the bodily strength when you answer “Yes” and “Now”. The prophets, the angels and the saints all said, “Behold here I am… Let it be according to Your word.”

Truth and light are synonymous.When you follow the truth you are in the light, you are with Christ.

True prayer always reaches heaven. The angels carry it to the right place and the answer comes. Its basis is Truth, and “Not My will, but that of the Father Who sent me.”

Say prayer-ropes also just with “Thank you”. 

 The angels always come. You should have continual conversation with your guardian angel. About everything. Especially in difficulties and when you cannot get across to someone. He always helps.

 When it is in God’s programme for you to go somewhere, you will go. That is why I am generally quiet in

Ορθόδοξες ανθοδέσμες 4

 

«Μιά κοπέλλα μισοῦσε τόν ἑαυτό της πού ἦταν τυφλή. Μισοῦσε τόν καθένα, ἐκτός ἀπ᾽ τόν ἀγαπημένο της. Αὐτός ἦταν πάντα ἐκεῖ γι᾽ αὐτή. Τήν ἀγαποῦσε πολύ καί ἦταν πάντα δίπλα της. Τοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ἄν μποροῦσε νά δῆ τόν κόσμο, τότε θά τόν παντρευόταν! Μιά μέρα κάποιος τῆς δώρισε δύο μάτια καί τότε μπόρεσε νά δῆ τόν κόσμο πού τόσο πολύ ἤθελε. Εἶδε καί τόν ἀγαπημένο της. Ἐκεῖνος τή ρώτησε γεμάτος χαρά:

—Τώρα πού μπορῆς νά δῆς τόν κόσμο, θά μέ παντρευτῆς;

Ἡ κοπέλλα, ὅμως, ἔκπληκτη εἶδε, ὅτι ὁ ἀγαπημένος της ἦταν κι αὐτός τυφλός καί σοκαρισμένη ἀπό αὐτό, ἀρνήθηκε νά τόν παντρευτῆ. Τό ἀγόρι ἔφυγε δακρυσμένο καί μέ πόνο ἀργότερα τῆς ἔστειλε ἕνα γράμμα πού ἔγραφε:

—Ἁπλά σέ παρακαλῶ, νά προσέχης τά μάτια μου...!!!»(https://www.rimata-zois.gr).

<>

«Χθές τό βράδυ, ἐπισκέφθηκα μ᾽ ἕνα φίλο κάποιον μοναχό, στό Μοναστήρι του. Ἤμασταν χαρούμενοι γιά τή συνάντησι καί οἱ τρεῖς. Κάναμε τόν Ἐσπερινό καί μετά καθήσαμε στήν ἁπλή τραπεζαρία του γιά τσάι. Τότε ὁ μοναχός μᾶς ἀφηγήθηκε τήν ἑξῆς ἱστορία: Πρίν ἀπό χρόνια, ὑπῆρχε ἀνομβρία στήν περιοχή τῆς Χαλκίδος καί ὁ Ἐπίσκοπος ἀποφάσισε νά κάνουν δέησι στό Θεό, γιά νά πάψη τό κακό. Κάποια στιγμή, ἀφοῦ διάβασαν οἱ ἱερεῖς τίς εὐχές, ἕνας ἀπό αὐτούς ἀπευθύνθηκε στόν παπά πού εἶχε τή φήμη σαλοῦ.

—Πές κι ἐσύ μιά εὐχή, τοῦ εἶπε χωρίς νά πιστεύη πώς κάτι θά γινόταν μέ τόν ἱδιόρυθμο ρασοφόρο.

—Νά ᾽ναι εὐλογημένο, ἔκανε ὑπάκοή ὁ ἄνθρωπος, πλησίασε στήν εἰκόνα τοῦ Τ. Προδρόμου, ἔσκυψε μπροστά στόν εἰκονιζόμενο καί τοῦ εἶπε:

—Βλάμη, μπουμπούνα το!

Ἀμέσως τότε ἀκούστηκε ἀπ᾽ τά βουνά μιά μεγάλη βροντή κι ἔπειτα ἀπό λίγο ξεκίνησε νά βρέχη»(ΜΛ, 184).

<>

«Συνέβη, ὅμως, κατά τό Θεῖο Βάπτισμα [τοῦ Ἰωάννη, τοῦ μετέπειτα Γέροντος Θεοδοσίου τῆς Βηθανίας (+1991)], τό ἑξῆς θαυμαστό γεγονός: Ὅταν ὁ ἱερουργός τοῦ Μυστηρίου τοῦ Θείου Βαπτίσματος π. Δημήτριος πῆρε νά χύση τό εὐλογημένο λάδι στήν Ἀγία Κολυμβύθρα, τό λάδι, ἀφοῦ ἀρχικά ἑνώθηκε μέ τό ἁγιασμένο νερό, σχημάτισε παραστατικά τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στό ἁγιασμένο νερό. Ὅλοι τότε θαύμασαν τοῦτο τό παράδοξο γεγονός.

Τί ἄραγε νά σημαίνει αὐτό;

Τήν ἀπορία τήν ἔλυσε ὁ π. Δημήτριος ὅταν, μετά τή βάπτισι τοῦ Ἰωάννη, ἐναπέθεσε τό νεοφώτιστο στή νονά του, ἡ ὁποία τόν περίμενε μέ τό κατάλευκο σεντόνι πού κρατοῦσε ἁπλωμένο στά χέρια της. Εἶδαν τότε στή νονά του, ἡ ὁποία τόν περίμενε μέ τό κατάλευκο σεντόνι πού κρατοῦσε ἁπλωμένο στά χέρια της. Εἶδαν τότε ὅλοι τό ἴδιο σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ σχηματισμένο στήν πλάτη τοῦ νεοφώτιστου. Ὁ π. Δημήτριος, πού εἶχε τήν τιμή νά βαπτίση τό

Video: (26) Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (+1994) - Ο ασυρματιστής του Θεού

(26) Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (+1994) - Ο ασυρματιστής του Θεού

Video: (28) Saint Paisios of Holy Mount Athos, Greece (+1994) - The Signalman of God

(28) Saint Paisios of Holy Mount Athos, Greece (+1994) - The Signalman of God

Sulgwyn ╰⊰¸¸.•¨* WELSH ORTHODOX FLOWERS - ORTHODOX WALES

Sulgwyn ╰⊰¸¸.•¨* WELSH ORTHODOX FLOWERS - ORTHODOX WALES

Video: (28) Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (+1994) - Ο ασυρματιστής του Θεού

(28) Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (+1994) - Ο ασυρματιστής του Θεού

Ορθόδοξες ανθοδέσμες 3

Ἀναφέρει ὁ Μητρ. Διοκλείας Κάλλιστος Ware: «Θυμᾶμαι μιά περίπτωσι. Στή ρωσική Μονή τοῦ Λονδίνου, τήν ὁποία ἐπισκεπτόμουν συχνά ὡς λαϊκός, ὑπῆρχε ἕνας σεβαστός ἱερέας, ὁ π. Ἰωάννης... Ἦταν πάντοτε ἐξαιρετικά λακωνικός. Ὁ ἴδιος ἀρκοῦνταν νά προσφέρη μονάχα λίγες λέξεις συμβουλευτικές. Κάποια μέρα, μία γυναῖκα πού ἐρχόταν συχνά γιά ἐξομολόγησι τοῦ διηγήθηκε μέ λεπτομέρειες γιά ἕνα καβγά πού εἶχε μέ τόν ἄνδρα της.

—Μοῦ εἶπε αὐτό καί ἐγώ τοῦ εἶπα ἐκεῖνο, καί τοῦ εἶπα ὅτι ἔκανε λάθος καί αὐτό καί ἐκεῖνο...

Μόλις τελεώσε, ὁ π. Ἰωάννης τήν κοίταξε καί τῆς εἶπε:

—Καί ὅλα αὐτά σέ βοήθησαν;

Στή συνέχεια τῆς ἔδωσε ἄφεσι ἁμαρτιῶν.

Οἱ πέντε αὐτές λέξεις τῆς ἄλλαξαν τή ζωή. Συνειδητοποίησε ξαφνικά πόσο ἀνώφελο ἦταν νά μαλώνουν ὄλη τήν ὥρα, προσπαθώντας πάντοτε νά μήν ἀφήση τίποτε ἀναπάντητο, θέλοντας πάντα νά ἔχη τόν τελευταῖο λόγο. Καί ξαφνικά σκέφτηκε: 

—Δέν χρειάζεται νά εἶναι ἔτσι.

Σταμάτησε νά συμπεριφέρεται ἔτσι καί ἄλλαξε. Ἦταν ἐκείνη ἡ ἁπλή κουβέντα τοῦ ἱερέα, μέ τή μορφή τῆς ἐρωτήσεως, πού τήν ὁδήγησε στήν ἀλλαγή»(ΚW, 64).

<>

«Ἕνας ἱερέας πῆγε στό super market.

Ὅταν ἅπλωσε τά ψώνια στό ταμεῖο, ἄκουσε πίσω του ἕνα λόγο μέ τό ἐξῆς περιεχόμενο:

—Ὤ, κοίτα, ὁ παπᾶς ἔχει κερδίσει τόσα πολλά γιά τόν ἑαυτό του... Διδάσκει τόν κόσμο γιά τή φτώχεια, ἀλλά ἔχει κερδίσει γιά τόν ἑαυτό του. Γιά νά ὑπερφάει! Τί κοιλιά ἔχει...

Ἦταν ἡ φωνή μιᾶς 50χρονης γυναίκας πού δέν ἠρέμησε καί ἀποφάσισε νά περάση στήν ἐπίθεσι:

—Λοιπόν, πῆρες λίγα γιά τόν ἑαυτό σου;, ρώτησε σαρκαστικά ἡ γυναἶκα.

—Λοιπόν, τά πῆρα, ἀπάντησε ὁ ἱερέας.

—Μᾶλλον γιά ἕνα μῆνα;

—Ὄχι, ἀγαπητή γυναῖκα, νομίζω ὅτι μπορῶ νά τό φάω σέ δύο μέρες.

—Ναί, εἶναι ξεκάθαρο ἀπ᾽ τήν κοιλιά σου ὅτι σίγουρα μπορεῖς νά τό διαχειριστῆς!

—Σωστά προσέξατε, ἡ κοιλιά μου εἶναι ἡ καταδίκη μου. Δέν μπορῶ παρά νά σκεφτῶ τό φαγητό.

—Καί βάζω καί τυρί καί ζαμπόν στό καρότσι μου, λίγο πιό γρήγορα!

—Λοιπόν, καλά, ὑπάρχει μιά τέτοια ἁμαρτία.

—Σωστά αὐτά πού λένε γιά σένα... καί κυκλοφορεῖς καί μέ Mercedes!

—Ὑπάρχει ἕνα πρόβλημα μέ αὐτό... ἔχω ἤδη ἕνα Mercedes, ἀλλά θέλω κάτι πιο σοβαρό. Ὀνειρεύομαι μιά Cadillac, ἀλλά ὅλα πᾶνε πρός τό φαγητό, γιατί πρέπει νά ταΐσω τήν κοιλιά μου...

—Οὔου, οὔα! Ἐντάξει, τουλάχιστον τό παραδέχεσαι! Ὀνειρεύεται τό Koniak! Eἶναι δυνατόν νά μήν μπορῆτε νά ζήσετε χωρίς νά πιῆτε;

—Λοιπόν, τί θά μπορούσαμε νά κάνουμε χωρίς αὐτό; Τώρα θά βγάλω τό ράσο μου καί θά τρέξω στόν πάγκο γιά μπύρα γιά νά μήν μέ δῆ κανείς.

—Ναί... οὔτε ντροπή, οὔτε συνείδησι! Αὐτό ἀκριβῶς λένε γιά σένα!

—Ἀκριβώς, ἀλλά όχι ἀκριβῶς. Ἄν ἤξεραν καλύτερα, θά ἔλεγαν ἀκόμα χειρότερα.

—Χά! Καί γενικά, μετά ἀπό αὐτό, γιατί νά ὀνομάσω τίς ἁμαρτίες μου μπροστά σέ ἀνθρώπους σάν ἐσένα;

—Ὄχι, δέν πρέπει, μήν ἀνησυχεῖς, ἀπάντησε ἤρεμα ὁ ἱερέας, βάζοντας τά πράγματα σέ σακούλες.

Καί τότε ἡ γυναῖκα σώπασε. Ἄν καί τό πρόσωπό της δέν ἄλλαξε, ἦταν ξεκάθαρο ὅτι εἶχε μιλήσει πλήρως καί εἶχε λάβει κάποια ἱκανοποίησι. Ξαφνικά ἐπικράτησε μιά ἠρεμία. Καί τότε ὁ ἱερέας πῆγε στήν ἐπίθεσι.

—Ἐσύ, σάν μητέρα, νιώθεις καλύτερα;

Ὅμως ἡ γυναίκα δέν ἀπάντησε. Στήν πραγματικότητα ἔνιωθε καλύτερα σέ κάποιο βαθμό, ἀλλά φοβόταν νά τό παραδεχτῆ δυνατά. Ὅπως εἴπε ἀργότερα αὐτή ἡ γυναῖκα, ἐκεῖνη τή στιγμή, πρός ἔκπληξί της, ἀνακάλυψε ἕνα ἄγνωστο μέχρι τώρα πράγμα: ἀποδεικνύεται ὅτι ἀκόμη καί ἀπό ἔναν ἱερέα πού τρώει ὑπερβολικά καί ὁδηγεῖ μιά Mercedes, μπορεῖς νά πάρης παρηγοριά!

Ὅμως, ἡ ἀνακούφισι δέν κράτησε πολύ. Ὅταν αὐτή ἡ ὡραία γυναῖκα ἔφυγε ἀπ᾽ τό κατάστημα, εἶδε μέ ἔκπληξι ὅτι ὁ ἱερέας περπατοῦσε πρός τό VAZ 2104 Mercedes του μέ ἄδεια χέρια.

Στήν ἀρχή δέν κατάλαβε ποιό ἦταν τό κόλπο, γιατί ὁ ἱερέας ἔφευγε ἀπ᾽ τό super market μέ τέσσερεις σακούλες. Ὅμως, κοιτάζοντας πίσω, εἶδε τέσσερεις ἄστεγους νά ἐξετάζουν χαρούμενα τό περιεχόμενο τῶν πακέτων πού εἶχαν στά χέρια τους...

Ἐδῶ, ἡ “παρηγοριά” τῆς ἀναζητήσεως τῆς ἀλήθειας τῆς 50χρονης καταπατήθηκε ἀπό ἕνα ἀκατανόητο καί σχεδόν ξεχασμένο συναίσθημα πού ξέσπασε ἀπό κάπου στό ὑπόγειο τῆς ψυχῆς της.

Ἡ γυναῖκα πάγωσε, κοιτάζοντας τά χαρούμενα πρόσωπα τῶν ἀστέγων. Μέσα της συναντήθηκαν ταυτόχρονα ἀντικρουόμενα συναισθήματα ἐνοχῆς, παρεξηγήσεως, χαρᾶς καί αὐτομαρτυρίας, πού μαζί ἔγιναν ὁ πρόδρομος τῆς μετανοίας τοῦ ἀναζητητῆ τῆς ἀληθείας.

Καί ἐκεῖνη τή στιγμή, ἡ γυναῖκα ἔκανε μιά ἄλλη ἀνακάλυψι γιά τόν ἑαυτό της: Ἡ ἀληθινή παρηγοριά, σέ ἀντίθεσι μέ τήν ἱκανοποίησι μέ τήν κατάκρισι τῶν ἄλλων, γεννᾶ δάκρυα μετανοίας καί ἀγγίζει τήν καρδιά.

... Πέρασαν ἤδη 7 χρόνια.

Καί τώρα ὁ ἱερέας τῆς ἐνορίας, ὁ π. Βίκτωρ, καί ἡ  Βαλεντίνα Τιμοφέβνα, θυμοῦνται μέ χαμόγελο τήν ἱστορία τῆς γνωριμίας τους στό super market.

Ἄνθρωποι, νά εἶστε ἐλεήμοντες»(http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/10/blog-post_99.html).

<>

Δημήτριος Παναγόπουλος, ἱεροκήρυκας: «Γνώρισα κάποτε μιά καλόγρια, ἡ ὁποία εἶχε θεῖο ἔρωτα.

Αὐτή ἡ καλόγρια μέ βοήθησε μέ τόν τρόπο της, ὥστε τό 1951 νά ἐπιστρέψω στό δρόμο τοῦ Θεοῦ.

Ἡ καλόγρια αὐτή, ὅταν ἔλεγε τη λέξι Χριστός, ἔτρεχαν οὐρές δακρύων ἀπ᾽ τά μάτια της, σάν νά

Orthodox flowers 2

Reason #1: the ever-changing church

This series of articles are from the “Becoming Orthodox” blog.

This is the first in a series of posts highlighting reasons why I have converted to the Orthodox Church. They are listed in no particular order. Some are big, important reasons; others may be small, wonderful but non-essential reasons. I hope they offer food for thought.

A few months ago I read an article in Christianity Today that highlighted a Christian movement in Mexico. It’s been awhile since I read the article and I can no longer recall the particulars, but one line really stood out: “How will the church in Mexico continue to change?” asked the columnist.

If the church is the pillar of truth (1 Timothy 3:15), then it should be unchanged since the day that it was founded by Jesus. Yet in any particular church group (save one) you will find numerous changes. Roman Catholics have a pretty long history, but they change the rules all the time. Protestantism is no different, being that it was borne out of a desire for change; a desire that certainly continues to this day when we have thousands of different denominations.

I’m disturbed by all of these changes. Truth doesn’t change. Neither should the Church.

https://journeytoorthodoxy.com/2010/05/reason-1-the-ever-changing-church/

<>

Study Finds More Converts Than Expected

by Nicole Neroulias

A new study of Orthodox Christians in America has found a larger-than-expected number of converts, mostly from Roman Catholic and evangelical Protestant backgrounds.

The report, released by the Patriarch Athenagoras Orthodox Institute in Berkeley, Calif., surveyed 1,000 members of Greek Orthodox or Orthodox Church in America congregations, which represent about 60 percent of America’s estimated 1.2 million Orthodox Christians.

Although Orthodox churches were historically immigrant communities, the study found that nine out of 10 parishioners are now American-born. Thousands of members had converted to the faith as adults: 29 percent of Greek Orthodox are converts, as are 51 percent of the OCA.

“I would not have expected this many,”

said Alexei Krindatch, the Orthodox Institute’s research director.

“My sense was that in Greek Orthodox, it would be around 15 percent, and OCA maybe one-third.”

The study also found unexpectedly high numbers of converts among clergy — 56 percent in the OCA, 14 percent in the Greek Orthodox church. In both cases, the higher OCA numbers reflect that group’s use of English in its worship services, he added.

These findings could mean that Orthodox churches are growing in America, assuming there aren’t equal or greater numbers of Orthodox Christians leaving for other faiths; researchers won’t know until they

Ορθόδοξες ανθοδέσμες 3

«Διηγοῦνται ὅτι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος θέλησε κάποια φορά ν᾽ ἀνταμείψη ἕνα ἀπ᾽ τούς ὐπηκόους του πού τοῦ εἶχε προσφέρει μιά μεγάλη ὑπηρεσία. Τοῦ εἶπε, λοιπόν: 

—Μπορεῖς νά μοῦ ζητήσης ὅ,τι θέλεις.

Ὁ ἄνθρωπος τό πῆρε κατά γράμμα καί ἀπάντησε:

—Θέλω 10.000 χρυσά νομίσματα.

Ὁ ταμίας τοῦ αὐτοκράτορα, ἔκπληκτος, ἀρνήθηκε νά πληρώση. Εἰδοποίησε μάλιστα τό μονάρχη, ὀ ὁποῖος τόν ἄκουσε ὑπομονητικά, ἀλλά τελικά τόν διέταξε νά πληρώση αὐτά πού τοῦ εἶχαν ζητηθῆ, σημειώνοντας μέ ἔμφασι: “Ὁ ἄνθρωπος αὐτός μέ τίμησε μέ τή μεγάλη του πίστι στά λόγια μου”.

Ἡ ἱστορία αὐτή μᾶς θυμίζει αὐτό πού εἶναι ἡ προσευχή γιά τό Χριστιανό. Δείχνει τό μέτρο τῆς πίστεώς του καί τῆς ἐμπιστοσύνης του στό Θεό. Ὁ πιστός καλεῖται νά ζητάη ἀπ᾽ τό Θεό ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες του μέ τήν ἁπλότητα ἑνός παιδιοῦ πού ἀπευθύνεται στόν πατέρα του. Τοῦ ἐκθέτει τά πράγματα ἔτσι ὅπως εἶναι. Καί βασίζεται ἁπλά στίς ὑποσχέσεις τοῦ οὐράνιου Πατέρα του πού βρίσκει μέσα στό Λόγο Του. Γνωρίζει ὄτι “τά πάντα συνεργοῦν γιά τό καλό του”(Ρμ 8, 28)»

<>

π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης (+1975): Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ οδηγεί μία γυναίκα σε μετάνοια

O αγιασμένος σύγχρονος Γέροντας και ιερέας των Τρικάλων, π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης, με την άδεια της Ευαγγέλιας Γ., μας αναφέρει την μεταστροφή της από την αμαρτωλή ζωή στην συνειδητή Χριστιανική ζωή και στο Ιερό Μυστήριο της Θείας Εξομολόγησης.

* * *

Μας αναφέρει ο π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης:

Η Ευαγγελία Γ., ετών 28, κάτοικος Βάνιας, στις 6 Αυγούστου το απόγευμα έπαθε τα εξής:

Η Ευαγγελία από τα μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή. “Έκανε τήν ζωή της” μή έχοντας καμμία σχέση μέ τόν Θεό καί τήν Εκκλησία, καί τελευταία συζούσε παράνομα μέ έναν παντρεμμένο, τόν Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει τήν γυναίκα του…

Ό Θεός όμως περίμενε τήν μετάνοιά της…

Στίς 6 Αυγούστου τού 1958 , ημέρα Τετάρτη, στίς 7 τό απόγευμα πήγε φαγητό στόν φίλο της πού έβοσκε τά πρόβατα. Τό έδωσε, καί φεύγοντας από εκεί γιά τό σπίτι της, τής παρουσιάστηκαν στόν δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα…

Τήν φοβέριζαν, γιατί είχε έλθει πιά ή οργή τού Θεού επάνω της καί έπρεπε νά ξεκαθαρίσει τήν θέση της. Άλλοι τήν έδερναν, άλλοι τήν τραβούσαν νά τήν πνίξουν στό νερό, άλλοι τήν έσπρωχναν δεξιά καί αριστερά…

Τελικά τήν πήγαν σ΄ ένα μαντρί, καί εκεί όλη τήν νύκτα πέρασε αφάνταστη τιμωρία…

Τήν επόμενη μέρα, στίς 1 τό μεσημέρι, τήν βρήκαν σέ μιά καλύβα βασανιζόμενη από ακάθαρτα πνεύματα. Είχε δαιμονισθεί!

Τήν πήραν καί τήν έφεραν στό σπίτι της, καί εκεί, δέν έπαψε νά φωνάζει δυνατά καί νά συνομιλεί μέ πονηρά πνεύματα δεχόμενη φοβερό ξύλο από αυτά…

‘Ολα τά παραπάνω τά διαβεβαιώνω σάν ιερέας τού χωριού καί σάν αυτόπτης μάρτυρας, μιά καί μέ κάλεσαν νά τής διαβάσω εξορκιστικές ευχές γιά νά ησυχάσει…

Στίς 6 τό απόγευμα φέραμε στήν δαιμονισμένη, τήν εικόνα τών Παμμεγίστων Ταξιαρχών, καί όπως ομολόγησε μετά ή ίδια, συνέβησαν περίεργα καί θαυμαστά πράγματα…

Μέ τήν είσοδο τής εικόνας τών Αρχαγγέλων στό σπίτι της είδε έναν αστραπόμορφο νέο μέ σπαθί πού τής είπε:

“Μή φοβάσαι, εγώ θά σέ απαλλάξω από όλα αυτά, αλλά θά σταματήσης τίς αμαρτίες πού μέχρι σήμερα έκανες καί θά μετανοήσεις. Εγώ θά είμαι μαζί σου ! Νά τό πείς αυτό παντού, ότι ή Εκκλησία έχει ζωντανή θρησκεία, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά μετανοήσει…”.

Καί αμέσως, μέ τά τελευταία λόγια τού Αρχαγγέλου, τά πνεύματα τού σκότους διαλύθηκαν, έπαψαν τά φαινόμενα καί επανήλθε στόν εαυτό της. Σηκώθηκε, προσκύνησε τήν εικόνα ευχαριστώντας τούς Αγίους γιά τήν προστασία τους καί υποσχέθηκε αλλαγή ζωής από τήν ίδια ώρα!…

Σήμερα είναι καλά, διηγούμενη όσα είδε καί έπαθε, καί ενθυμούμενη πάντα τόν Αρχάγγελο Μιχαήλ όμοιο μέ αστραπή μέ τό σπαθί στό χέρι, πού τήν έσωσε από τήν τιμωρία τών ακαθάρτων πνευμάτων…

Τά παραπάνω τά γράφω σάν αυτόπτης μάρτυς τών εν λόγω συμβάντων…

Ο ιερεύς τού χωριού,

π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης, Βάνια Τρικάλων, 1958 – Αυγούστου 10

Από το βιβλίο: Ευάγγελος Π. Λέκκος, Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης – Σύγχρονοι Γέροντες, εκδ. Σαΐτης, 2011

<>

Χρειάζεται πνευματικός οδηγός στην πνευματική ζωή

Σήμερα το πιο απαραίτητο είναι να βρουν οι άνθρωποι έναν πνευματικό , να εξομολογούνται, να του έχουν εμπιστοσύνη και να τον συμβουλεύωνται. Αν έχουν πνευματικό και βάλουν ένα πρόγραμμα με προσευχή και λίγη μελέτη, εκκλησιάζωνται , κοινωνούν , τότε δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν σ’ αυτήν την ζωή.

Η ψυχή πρέπει να παρακολουθήται από τον πνευματικό, για να μη λαθέψη τον δρόμο της. Μπορεί να βοηθάη στον αγώνα λ.χ. και η πνευματική μελέτη, αλλά, αν κανείς δεν έχη πνευματικό οδηγό, μπορή να δίνη δικές του ερμηνείες σ’ αυτά που διαβάζει, και να πλανηθή.

Βλέπεις, και όταν κάποιος πάη κάπου με το αυτοκίνητό του και δεν γνωρίζη καλά τον δρόμο, μπορεί να συμβουλεύεται τον χάρτη, αλλά σταματάει κιόλας και ρωτάει, για να μην πάρη λάθος δρόμο. Ξεκινάει, ας υποθέσουμε ,από την Αθήνα να πάη στην Φλώρινα. Έχει χάρτη και τον παρακολουθεί, αλλά ρωτάει και σε κανένα περίπτερο αν πηγαίνη καλά, αν ο δρόμος είναι καλός, γιατί σε καμμιά διασταύρωση υπάρχει κίνδυνος να πάρη άλλο δρόμο και να βρεθή στην Καβάλα ή σε κάποιον γκρεμό να κινδυνέψη να σκοτωθή. Φυσικά, μπορεί κάποιος να ρωτήση, αλλά να μην πάρη τον δρόμο που θα του πουν, και να βρεθή τελικά αλλού, ή να μην προσέξη τα επικίνδυνα σημεία , και να πάθη κακό. Όποιος όμως του δείξη τον δρόμο και συγχρόνως του πη: «Πρόσεξε ,στο τάδε σημείο έχει μια επικίνδυνη στροφή, εκεί έχει έναν γκρεμό…», εκείνος θα έχη τον μισθό του. Το ίδιο, θέλω να πω, πρέπει να γίνεται και στην πνευματική ζωή. Είναι απαραίτητο ο πιστός να έχη πνευματικό οδηγό που θα τον καθοδηγή με τις συμβουλές του και θα τον βοηθάη δια του μυστηρίου της εξομολογήσεως. Έτσι μόνον μπορεί να ζήσει ορθόδοξη πνευματική ζωή και να είναι σίγουρος ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο.

Τον πνευματικό οδηγό φυσικά κανείς θα τον διαλέξη. Δεν θα εμπιστευθή στον οποιονδήποτε την ψυχή του. Όπως για την υγεία του σώματος ψάχνει να βρη καλό γιατρό, έτσι και για την υγεία της ψυχής του θα ψάξη να βρη κάποιον καλό πνευματικό και θα πηγαίνη σ’ αυτόν , τον γιατρό της ψυχής ,τακτικά.

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας »

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

<>

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (+1994): Η εξομολόγηση λυτρώνει τον άνθρωπο

- Γέροντα, στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι Χριστιανοί έκαναν δημόσια εξομολόγηση. Βοηθάει αυτό;

- Άλλα τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δεν βοηθάει.

- Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;

- Και πιο πολύ ζήλο είχαν και δεν είχαν αυτά που έχουν σήμερα οι άνθρωποι. Τώρα, βλέπεις, τα ανδρόγυνα χωρίζουν στα καλά καθούμενα, δεν είναι όπως παλιά.

Έχουν απομακρυνθή οι άνθρωποι από το μυστήριο της εξομολογήσεως, γι' αυτό και πνίγονται από τους λογισμούς και τα πάθη. Πόσοι έρχονται και ζητούν να τους βοηθήσω σε κάποιο πρόβλημα τους, και ούτε εξομολογούνται ούτε εκκλησιάζονται! «Εκκλησιάζεσαι καθόλου;», τους ρωτάω. «Όχι», μου λένε. «Εξομολογήθηκες καμμιά φορά;». «Όχι. Ήρθα να με κάνης καλά». «Μα πως; Πρέπει να μετανοήσης για τα σφάλματά σου, να εξομολογήσαι, να